ପିଜୁଳି ଚାଷ

ଭାରତରେ ଚାଷ କରାଯାଉଥିବା ଫଳମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ଏହା ଅନ୍ୟତମ । ଉତ୍ତର ପ୍ରଦେଶ ଏବଂ ବିହାରରେ ଏହା ବିଶେଷ ଭାବେ ଚାଷ କରାଯାଇଥାଏ । ଏହା ଆମେରିକାରେ ଜନ୍ମ ନେଇଛି ବୋଲି ଅନୁମାନ କରାଯାଏ । ଏହା ଏକ ପୁଷ୍ଟିକର ଖାଦ୍ୟ । ପିଜୁଳିରେ ଶତକଡ଼ା ୮୧.୭ ଭାଗ ଜଳୀୟ ଅଂଶ, ୦.୯ ଭାଗ ପୁଷ୍ଟିସାର, ୦.୩ ଭାଗ ସ୍ନେହସାର, ୫.୨ ଭାଗ ତନ୍ତୁଜାତୀୟ ପଦାର୍ଥ, ୧୧.୨ ଭାଗ ଶ୍ୱେତସାର, ୦.୭ ଭାଗ ଖଣିଜ ଲବଣ ରହିଥାଏ । ଏଥିସହିତ ଯତେଷ୍ଟ ପରିମାଣର ଜୀବନିକା ଗ ମଧ୍ୟ ରହିଥିବାର ଜଣାଯାଏ । ପିଜୁଳିରେ କାଲସିୟମ, ମାଗ୍‌ନେସିୟମ, ଫସଫରସ୍‌, ଲୌହ, ସୋଡ଼ିଅମ, ତମ୍ବା, ଗନ୍ଧକ, କ୍ଲୋରିନ୍ ଆଦି ରହିଥିବାର ଜଣାଯାଏ ।
ବିଭିନ୍ନ ପ୍ରକାରର ଜଳବାୟୁରେ ପିଜୁଳି ଚାଷ କରାଯାଇପାରିବ । ସମୁଦ୍ର ପତ୍ତନଠାରୁ ଆରମ୍ଭ କରି ୪୦୦୦ ଫଉଟ ଉଚ୍ଚତା ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଅଞ୍ଚଳରେ ଏହା ଚାଷ କରିହେବ । ଆମ ରାଜ୍ୟରେ ପ୍ରାୟ ୧୪୦୦୦ ହେକ୍ଟର ଜମିରେ ପିଜୁଳି ଚାଷ କରାଯାଇଥାଏ ।
ବିଭିନ୍ନ କ୍ରାରର ମାଟିରେ ପିଜୁଳି ଚାଷ କରାଯାଇପାରିବ । ଏହା ମରୁଡ଼ି ସହିପାରେ । ନଦୀପଠାର ପଟୁ ମାଟିଠାରୁ ଆରମ୍ଭ କରି ପାହାଡ଼ିଆ ଅଞ୍ଚଳର ଲାଲ ମାଟିରେ ଏହି ଗଛ ଭଲ ବଢ଼ିଥାଏ । ମାଟିର ଅମ୍ଳ ପରିମାପକ ମୂଲ୍ୟ ୪.୫ରୁ ୮.୨ ମଧ୍ୟରେ ରହିଲେ ଏହା ଚାଷ କରାଯାଇପାରିବ । ଆମ ରାଜ୍ୟରେ ଜୁଲାଇ-ଅଗଷ୍‌ଯ ମାସରେ ଏହା ଲଗାଯାଇଥାଏ । କଲୀ କରାଯାଇଥିବା ଡାଳରୁ ନୂତନ ଗଛ ଲଗାଯାଏ ।
ପିଜୁଳି ଲଗାିବା ପାଇଁ ଧାଡ଼ିକୁ ଧାଡ଼ି ୬-୭ ମିଟର ଓ ଗଛକୁ ଗଛ ୬-୭ ମିଟର ଦୂରତାରେ ଗାତ ଖୋଳିବାକୁ ହେବ । ଗାତର ଲମ୍ବ, ଓସାର ଏବଂ ଗଭୀରତା ୭୫ ସେଣ୍ଟିମିଟର ହୋଇଥିବା ଦରକାର । ଏକ ଏକର ଜମିରେ ପ୍ରାୟ ୮୨ରୁ ୧୧୧ ଗଛ ଲାଗିପାରିବ । ଅଧିକ ଅମଳ ପାଇବା ପାଇଁ ଅନେକ ଉନ୍ନତ କିସମର ପିଜୁଳି ରହିଛି । ସେସବୁ ହେଲା – ଅହ୍ଲାବାଦ ସଫେଦା, ଲକ୍ଷ୍ନୌ-୪୯, ଚିତ୍ତିଦାର, ଅର୍କ ମୃଦୁଳ, ସଫେଦଜାମ, ସଙ୍ଗମ, ଭୁବନଗିରି ଇତ୍ୟାଦି ।
ଗଛ ଲଗାଇବା ପୂର୍ବରୁ ଗାତରେ ୨ ଝୁଡ଼ି ସଢ଼ା ଗୋବରଖତ ଦେବା ଦରକାର । ଏଥି ସହିତ ଗଛ ପ୍ରତି ୬୦ ଗ୍ରାମ ଯବଡ଼ାର, ୩୨ ଗ୍ରାମ ଫସଫରସ୍ ଓ ୬୦ ଗ୍ରାମ ପଟାସ ଦେବାକୁ ହେବ । ଏହି ସାର ପାଇବା ପାଇଁ ଗଛ ପ୍ରତି ୧୩୨ ଗ୍ରାମ ୟୁରିଆ, ୨୦୦ ଗ୍ରାମ ସିଙ୍ଗଲ ସୁପର ଫସଫେଟ୍ ଓ ୧୦୦ ଗ୍ରାମ ମ୍ୟୁରେଟ ଅଫ ପଟାସ ଦରକାହର ହେବ । ଏହା ବଦଳରେ ୧୧୦ ଗ୍ରାମ ଗ୍ରୋମୋର (୨୮-୨୮-୦), ୬୫ ଗ୍ରାମ ୟୁରିଆ ଓ ୧୦୦ ଗ୍ରାମ ମ୍ୟୁରେଟ୍ ଅଫ୍ ପଟାସ ଦରକାର ହେବ । ଏହା ବଦଳରେ ଗଚ ପ୍ରତି ୨୧୩ ଗ୍ରାମ ଶ୍ୟାମଳା, ୬୨ ଗ୍ରାମ ୟୁରିଆ ଓ ୫୦ ଗ୍ରାମ ମ୍ୟୁରେଟ୍ ଅଫ୍ ପଟାସ ଦେବାକୁ ପଡ଼ିବ । ଏହା ବଦଳରେ ଗଛ ପିଛା ୭୦ ଗ୍ରାମ ଡିଏପି, ୧୦୪ ଗ୍ରାମ ୟୁରିଆ ଓ ୧୦୦ ଗ୍ରାମ ମ୍ୟୁରେଟ୍ ଅଫ୍ ପଟାସ ବ୍ୟବହାର କରାଯାଇପାରେ । ନଚେତ୍ ୧୨୩ ଗ୍ରାମ ଏନ୍‌ପିକେ (୧୦-୨୬-୨୬), ୧୦୫ ଗ୍ରାମ ୟୁରିଆ ଓ ୪୭ ଗ୍ରାମ ମ୍ୟୁରେଟ୍ ଅଫ୍ ପଟାସ ଦରକାର ପଡ଼ିବ ।
ଗଚ ବଡ଼ ହେଲେ ଏହି ପରିମାଣର ସାର ଥରେ ବର୍ଷାଋତୁ ଆରମ୍ଭରୁ ଓ ଆହଉ ଥରେ ବର୍ଷାଋତୁ ଶେଷରେ ଦେବାକୁ ପଡ଼ିବ । ଏକ କ୍ୱିଣ୍ଟାଲ ପିଜଳି ଅମଳ ହେବା ପାଇଁ ଗଛ ମାଟିରୁ ୬୦୦ ଗ୍ରାମ ଯବକ୍ଷାର, ୨୫୦ ଗ୍ରାମ ଫସଫରସ୍ ଓ ୭୫୦ ଗ୍ରାମ ପଟାସ ସାର ନେଇଥାଏ । ତେଣୁ ସାର ପ୍ରୟୋଗରେ ଅବହେଳା କରିବା ଉଚିତ ନୁହେଁ ।
ପିଜୁଳି କିଆରିକୁ ଖୁସାଇ ଘାସ ବାଛିଦେବା ଆବଶ୍ୟକ । ବର୍ଷାଦିନେ ପାଣି ନିଗିଡ଼ି ଯିବାର ବ୍ୟବସ୍ଥା କଲେ ଭଲ । କିଆରି ମଧ୍ୟରେ ପନିପରିବା ତଥା ଡାଲିଜାତୀୟ ଫସଲକୁ ଅନ୍ତଃଫସଲ ଭାବେ ନିଆଯାଇପାରେ । ସୁବିଧା ଥିଲେ ଖରାଦିନେ ପାଣି ମଡ଼ାଯାଇପାରେ ।
ଏହି ଫସଲରେ ଫଳସଢ଼ା ରୋଗ ଦେଖାଯାଏ । ଏହି ରୋଗ ହେଲେଶ ଫଳଗୁଡ଼ିକ ପାକଳ ହେବା ପୂର୍ବରୁ ସଢ଼ି ଯାଇଥାଏ । ପିଜୁଳିରେ କାଙ୍କର ରୋଗ ହୋଇଥାଏ । ଏହି ରୋଗ ହେଲେ ଫଳ ଉପରେ କଳା ରଙ୍ଗର ଦାଗମାନ ଦେଖଶଯାଏ । ପତ୍ର ଉପରେ ମଧ୍ୟ ଦାଗ ଦେଖାଯାଇଥାଏ । ଏହି ରୋଗ ଦାଉରୁ ରକ୍ଷା ପାଇବାପାଇଁ ପ୍ରତି ଲିଟର ପାଣି ସହ ୩ ଗ୍ରାମ ଇଣ୍ଡୋଫିଲ ଜେଡ ୭୮ ବା ଧାନୁକା ଜେଡ ୭୮ ଔଷଧ ମିଶଇ ଗଛରେ ସ୍ପ୍ରେ କରିବାକୁ ହେବ ।
ବେଳେବେଳେ ପିଜୁଳିରେ ଝାଉଁଳା ରୋଗ ଦେଖାଯାଏ । ଏହା ହେଲେ ଗଛ ଝାଉଁଳି ପଡ଼ିଥାଏ । ଏଥିରୁ ରକ୍ଷା ପାଇବା ପାଇଁ ପ୍ରତି ଲିଟର ପାଣି ସହ ୧ ଗ୍ରାମ ହିସାବରେ ବାଭିଷ୍ଟିନ୍ ମିଶାଇ ଗଛରେ ସ୍ପ୍ରେ କରିବାକୁ ହେବ ।
ପିଜୁଳିରେ ଫଳମାଛି ପୋକ ଲାଗିଯାଆନ୍ତି । ବେଳେବେଳେ ଦହିଆ ଲାଗିବାର ଦେଖାଯାଏ । ପ୍ରତି ଲିଟର ପାଣି ସହ ୨ ମିଲିଲିଟର ମାଲାଥିଅନ ବା ୨ ମିଲିଲିଟର ଫେନଭାଲାରେଟ ମିଶାଇ ସ୍ପ୍ରେ କଲେଶ ଏହି ପୋକ ଦମନ କରିହେବ ।
ଗଛ ଲଗାଇବାର ୩-୪ ବର୍ଷ ପରେ ଫଳ ଅମଳା ହୋଇଥାଏ । ଏକ ଏକର ଜମିରୁ ପ୍ରାୟ ୮୦-୧୦୦ କ୍ୱିଣ୍ଟାଲ ପିଜୁଳି ଅମଳ ହୋଇପାରିବ ।