ଭୁବନେଶ୍ୱର: ସେ ଦୃଶ୍ୟ ହୃଦୟ ବିଦାରକ । ଲୋମଟାଙ୍କୁରା । ଏବେ ବି ମନେ ପଡିଗଲେ ଦେହ ଥରି ଯାଉଛି । ଚାରିଆଡେ କୁଢକୁଢ ଶବ । କରୁଣ ଚିତ୍କାରରେ ଆକାଶର ଛାତି ଯେମିତି ଫାଟି ଯାଉଥିଲା । ଅନ୍ଧାର ରାତିରେ ଛାତିକୁ ପଥର କରି ଉଦ୍ଧାର କାମରେ ଲାଗିଥିଲେ ରେସକ୍ୟୁ ଟିମ । ଆଖି ସାମ୍ନାରେ ମୃତ୍ୟୁକୁ ଦେଖୁଥିଲେ ହେଲେ କିଛି କରିପାରୁ ନ ଥିଲେ… । କାରଣ ଅନ୍ଧାର ଭିତରେ ଉଦ୍ଧାର କାମ ଖୁବ ଚାଲେଞ୍ଜିଂ ଥିଲା । ଉଦ୍ଧାରକାରୀ ଦଳଙ୍କ ଅଙ୍ଗେନିଭା କଥା ଆଖିରେ ଲୁହ ଆଣିଦେବ ।
ନିଜର ଅନୁଭୂତି ବଖାଣି ଏନ୍ଡିଆର୍ଏଫ୍ ମୁଣ୍ଡଳି ଇନ୍ସପେକ୍ଟର କଟକ ମହାବୀର ମହାନ୍ତି କହନ୍ତି, ସେଦିନର ସେ ଦୃଶ୍ୟ ଯେମିତି ହତବାକ କରି ଦେଇଥିଲେ ପୁରା ଟିମକୁ । ଅନ୍ଧାର ଭିତରେ ଆର୍ତ୍ତଚିତ୍କାର । ସବୁଆଡୁ ଶୁଭୁଥାଏ ଆମକୁ ବଞ୍ଚାଅ.. । ଗୋଟିଏ ଦୃଶ୍ୟ କୋହର ବନ୍ଧ ଭାଙ୍ଗି ଦେଇଥିଲା । କୁନି ପିଲାଟିଏ..ତାର ଖେଳନାକୁ ଧରି ସବୁଦିନ ପାଇଁ ଆଖି ବୁଜି ଦେଇଛି । ଗୋଟିଏ ବଗିରେ ୫ ଜଣଙ୍କ ଉପରେ ଏକ ଲୁହାଖଣ୍ଡ ଚାପି ହୋଇପଡିଥିଲା । ସେତେବେଳକୁ ୨ ଜଣଙ୍କର ମୃତ୍ୟୁ ଘଟି ସାରିଥିଲା । ୩ ଜଣ ବିକଳ ହୋଇ କହୁଥାନ୍ତି..ଆମେ ବଞ୍ଚିବୁ ତ ? ବହୁ ଚେଷ୍ଟା କରି ତିନି ଜଣଙ୍କୁ ଉଦ୍ଧାର କରିଥିଲେ ହେଲେ ବଞ୍ଚାଇ ପାରିଲେନି । ଲୁହାଖଣ୍ଡ ତଳେ ଚାପି ହୋଇଥିବା ଜଣେ ମହିଳା ରେସକ୍ୟୁ ଟିମକୁ ଦେଖି ତାଙ୍କୁ ନୁହେଁ ତାଙ୍କ ଝିଅକୁ ଉଦ୍ଧାର କରିବା ପାଇଁ ଠାରିଥିଲେ । ହେଲେ ରେସକ୍ୟୁ ଟିମ ଦେଖିବାବେଳକୁ ଝିଅଟି ଆଖି ବୁଜି ଦେଇଥିଲା । ତିନିଦିନ ଖିଆ ପିଆ ଭୁଲି ତାଙ୍କ ଟିମ ଉଦ୍ଧାର କାମରେ ଲାଗିଥିଲେ ବୋଲି କହିଛନ୍ତି ଇନ୍ସପକ୍ଟର ମହାନ୍ତି ।
ଓଡ୍ରାଫର ଜଣେ ହାବିଲଦାର ମନୋରଞ୍ଜନ ବେହାରା କହନ୍ତି, ୨୦ ବର୍ଷ ଚାକିରି କାଳ ଭିତରେ ଏମିତି ଦୁର୍ଘଟଣା ଦେଖି ନ ଥିଲି । କରମଣ୍ଡଳ ଏସ-୨ ବଗିରେ ସବୁଠାରୁ ଅଧିକ ଯାତ୍ରୀ ମୃତାହତ ହୋଇଥିଲେ । ଅନ୍ଧାର ଭିତରେ ଉଦ୍ଧାର କାର୍ଯ୍ୟ ଚାଲେଞ୍ଜିଂ ଥିଲା । ତଥାପି ସାରା ରାତି ଉଦ୍ଧାର କାମରେ ଲାଗିଥାଉ । ସକାଳକୁ ଦେହରେ ଆଉ ବଳ ନଥାଏ ।
ବାଲେଶ୍ୱର ଏନଡିଆରଏଫର ଶଶିକାନ୍ତ ସିହ୍ନା କୁହନ୍ତି, ଆମେ ଜାଣି ନ ଥିଲୁ ଏତେ ବଡ ଦୁର୍ଘଟଣା ବୋଲି । ସେଠାରେ ଦେଖିଲୁ ଶବ ସବୁ ଛିଟିକି ପଡିଛି । ବଞ୍ଚିଥିବା ଲୋକଙ୍କୁ ପ୍ରଥମେ ଉଦ୍ଧାର କଲୁ । ତଥାପି ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଉଦ୍ଧାର କରିପାରିଲୁନି । ଅନ୍ଧାରରେ ଏତେ ବଡ ବଡ ଲୁହା କାଟି ତା ତଳେ ଚାପି ହୋଇଥିବା ଲୋକଙ୍କୁ ଉଦ୍ଧାର କରିବା ସମ୍ଭବ ନ ଥିଲା ଆମ ପାଇଁ । ବାଲେଶ୍ବର ଏନ୍ଡିଆର୍ଏଫ୍ ଯବାନ ଲୋକନାଥ କହନ୍ତି, ଏହି ଉଦ୍ଧାର ମୁଁ ମଲାଯାଏ ମନେ ରଖିବି । ଖାଲି ମନେ ରଖିବିନି । ମୁଁ ନିଜକୁ କ୍ଷମା କରିପାରିବିନି । ଭୟଙ୍କର ଥିଲା ସେ ଦୃଶ୍ୟ । ଜଣେ ଯୁବକ ବଡ ଲୁହାଖଣ୍ଡ ତଳେ ଚାପି ହୋଇ ଯାଇଥିଲେ । ତଥାପି ସେ ବଞ୍ଚିଥିଲେ । ଖୁବ ନେହୁରା ହେଉଥିଲେ ବଞ୍ଚେଇ ଦେବାକୁ । ହେଲେ କେମିତି ବଞ୍ଚେଇବି ଜାଣି ପାରି ନ ଥିଲି । କାରଣ ସେ ଲୁହା ତଳୁ ତାଙ୍କୁ କାଢିବା ସମ୍ଭବ ନ ଥିଲା । କ୍ରେନ ନ ହେଲେ ହାଇଡ୍ରୋଲିକ କଟର ମେସିନର ଦରକାର ଥିଲା । ତେଣୁ ତାଙ୍କ ଅନୁନୟକୁ ଏଡାଇ ମୋତେ ଯିବାକୁ ପଡିଥିଲା । ଏଥିପାଇଁ ନିଜକୁ ମୁଁ କ୍ଷମା କରିପାରିବିନି ।
ଅନ୍ୟଜଣେ ଯୁବକ କହୁଥାନ୍ତି, ସାର ମୋ ଗୋଡ ଉପରୁ ଲହାଖଣ୍ଡ ଯଦି ଉଠାଇ ପାରୁ ନାହାନ୍ତି ମୋ ଗୋଡ କାଟିଦିଅନ୍ତୁ । ମୋତେ ବଞ୍ଚାନ୍ତୁ । କିନ୍ତୁ ମୋତେ ଛାଡି ଯାଅନ୍ତୁ ନାହିଁ । ତାଙ୍କର ଏ କଥା ଶୁଣି ଭୋ ଭୋ କାନ୍ଦି ପକାଇଥିଲି । ହେଲେ ତାଙ୍କୁ ବଞ୍ଚାଇ ପାରି ନଥିଲି ବୋଲି ବାଷ୍ପରୁଦ୍ଧ କଣ୍ଠରେ କହନ୍ତି ବାଲେଶ୍ବର ଏନ୍ଡିଆର୍ଏଫ୍ ଦେବ କୁମାର ବାସୁ ।
Comments are closed, but trackbacks and pingbacks are open.